banderese

banderese
ban·de·ré·se
s.m. TS stor.
1. in epoca feudale, cavaliere che guidava i propri vassalli sotto un'insegna distintiva
2. in età comunale, il capo del rione cui era consegnata la bandiera
\
DATA: av. 1348.
ETIMO: der. di bandera, v. anche banderaio, con -ese.

Dizionario Italiano.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • banderese — pl.m. banderesi …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • BANDERASIUS seu BRANDERASIUS — BANDERASIUS, seu BRANDERASIUS vexillarius, signifert est: quô nomine insigniti sunt olim Romae regionarii Primates, qui hodie Caporiom appellantur. Blondus Dec. 2. 1. 10. in Gregorio IX. Nam Romae datus singulô semestri a Pontisice, Senatorius… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”